Natalia

TEATR TELEWIZJI NATALIA Czas: 80 min, Polska 1994 Autor: Fiodor Dostojewski Przekład: Julian Tuwim Adaptacja i reżyseria: Mariusz Treliński Scenografia: Andrzej Przedworski Kostiumy: Elżbieta Radke Zdjęcia: Krzysztof Ptak Występują: Wojciech Pszoniak (Trusocki), Jan Frycz (Wielczaninow), Bożena Adamek (Klaudia), Ania Letki (Liza), Edyta Jungowska (Gospodyni), Karol Stępkowski (Borys), Ewa Sobiech (Prostytutka), Ludwik Mika (Lekarz) "Dostojewski i"przeklęte problemy"- zatytułował swą książkę o autorze"Idioty"profesor Ryszard Przybylski. Twórczość Dostojewskiego niezmiernie często dotyka bowiem spraw ponurych, patologicznych, mrocznych. Bada podatność człowieka na zło w jego różnych przejawach. Nie serwuje czytelnikowi optymistycznej wizji świata. Wręcz przeciwnie - nierzadko wystawia na ciężką próbę jego poglądy na temat moralności i natury ludzkiej. "Natalia", zrealizowana na podstawie opowiadania pt."Wieczny mąż"również nie jest wolna od"przeklętych problemów". Wiarołomstwo, żądza zemsty, topienie własnych lęków i rozpaczy w alkoholu, psychologiczny sadyzm i masochizm - oto, co"w duszy gra"bohaterom spektaklu Trelińskiego. Reżyser w ślad za Dostojewskim ukazuje ich jednak w całym wewnętrznym skomplikowaniu, jako jednostki głęboko nieszczęśliwe, napiętnowane poczuciem klęski i winy, nie potrafiące zapewnić szczęścia nie tylko sobie, ale i swoim bliskim. Późną nocą posiadłość Wielczaninowa niespodziewanie odwiedza Trusocki - przed laty znajomy gospodarza. Po śmierci swej żony Natalii Trusocki dowiedział się o jej dawnym romansie z Wielczaninowem. Jedną z konsekwencji tego związku było dziecko - obecnie już kilkuletnia dziewczynka. Upokorzony wdowiec pod pozorem przyjacielskiej wizyty rozpoczyna z byłym kochankiem Natalii przewrotną grę. Co jest jej celem - zemsta, upokorzenie Wielczaninowa, dowartościowanie własnego"ego"? Odpowiedź nie jest prosta, albowiem zmiana kata w ofiarę dokonuje się wielokrotnie. W rezultacie obaj bohaterowie coraz bardziej pogrążają się we wzajemnej udręce... Znakomite role Wojciecha Pszoniaka i Jana Frycza.