Niepokonany wilk

Przegrały mnóstwo potyczek, bitew i batalii, poniosły ogromne straty, w niektórych rejonach świata zostały doszczętnie wytępione. Ale nie skapitulowały. Na przekór wszelkim przeciwnościom trwają w słabo zamieszkanych, trudno dostępnych obszarach Azji, Ameryki Północnej i Europy. Na naszym kontynencie wilcze enklawy istnieją do dziś w Europie Wschodniej, w tym w krajach nadbałtyckich. W Estonii, na Litwie i Łotwie drapieżcy kryją się w lasach zajmujących około jednej trzeciej powierzchni tutejszych krajobrazów. Inteligentne, silne i działające zespołowo zwierzęta potrafią przystosować się do trudnej sytuacji i stawić czoło najtrudniejszym wyzwaniom. Mają w tym wielowiekowe doświadczenie. Odkąd ludzie zaczęli hodować stada, uznali wilki za groźnych rywali i rozpoczęli ich zażartą eksterminację. Działaniom zbrojnym towarzyszyła ostra ofensywa propagandowa. Żadne inne dzikie stworzenie nie jest negatywnym bohaterem tylu mrożących krew w żyłach opowieści, mitów, legend, zabobonów, baśni i bajek dla niegrzecznych dzieci, co wilk - sługus szatana oraz prześladowca dziewcząt spieszących z wiktuałami do babci. Choć dziś mało kto wierzy w Czerwonego Kapturka, a i hipoteza sojuszu wilczo-diabelskiego ma niewielu wyznawców, ludzie niechętnie godzą się na przyznanie wilkom statusu zwierząt chronionych. Około tysiąca drapieżników zamieszkujących dziś kraje nadbałtyckie nadal pada ofiarą myśliwych i kłusowników. Wilki mają także silnych rywali w świecie natury.