W stronę Marrakeszu
Hideous Kinky, Wielka Brytania/Francja 1998
Rok 1972. Zainspirowana kulturą hipisowską Julia postanawia wraz z córkami wyjechać do Marrakeszu. Poszukiwanie duchowej odnowy przez kobietę staje się intrygującą podróżą także dla jej dzieci.
Reżyseria:Gillies MacKinnon
Czas trwania:94 min
Kategoria wiekowa:
Gatunek:Film/Film przygodowy
W stronę Marrakeszu w telewizji
Kate Winslet
jako Julia
Saïd Taghmaoui
jako Bilal
Bella Riza
jako Bea
Carrie Mullan
jako Lucy
Pierre Clémenti
jako Santoni
Abigail Cruttenden
jako Charlotte
Jon Henson
Dyrektor artystyczny
Billy Mackinnon
Scenariusz
Hilary Benson
Kierownik produkcji
Alistair Hopkins
Kierownik produkcji
Omar Jawal
Kierownik produkcji
Ann Scott
Producent
Opis programu
Podróż do Maroka staje się ważnym doświadczeniem dla młodej matki i jej dwóch małych córeczek. Rok 1972. Młoda mężatka Julia ma dość swojego życia w Londynie. Zainspirowana kulturą hipisowską kobieta postanawia wyjechać do Marrakeszu. Zabiera ze sobą dwie córeczki - ośmioletnią Beę oraz sześcioletnią Lucy. Dziewczynki i ich matka odrywają zupełnie nowy świat, który wydaje się jeszcze atrakcyjniejszy, gdy w ich życiu pojawia się uliczny kuglarz Bilal. Poszukiwanie duchowej odnowy przez Julię staje się intrygującą podróżą także dla jej córek. Choć nie wszystko jest tak kolorowe, jak wygląda... W stronę Marrakeszu jest adaptacją powieści Esther Freud - brytyjskiej pisarki, córki malarza Luciana Freuda i prawnuczki Zygmunta Freuda. Autorka inspirowała się swoimi doświadczeniami, gdy jako dziecko w latach 60. wyjechała z rodzicami do Maroka. Film zrealizował szkocki reżyser Gillies MacKinnon, zaś scenariusz na motywach książki napisał jego brat Billy MacKinnon. Główną rolę powierzono Kate Winslet - młodej, choć już uznanej aktorce, w tym samym roku nominowanej do Oscara za kreację w Titanicu. Partnerują jej młodziutkie Bella Riza (Bea) oraz Carrie Mullan (Lucy), a także znany z Nienawiści Mathieu Kassovitza francuski aktor Said Taghmaoui. W stronę Marrakeszu to film, który uwodzi rytmem, muzyką, zdjęciami Johna de Bormana (nagrodzonymi przez dziennik "Evening Standard") oraz obrazem już nieistniejącego świata ery hipisowskiej. Autorzy zdecydowali pokazać tę historię z punktu widzenia córek głównej bohaterki, stąd wgląd nie tylko w ich emocje, ale też ich spojrzenie na matkę oraz rzeczywistość dookoła. Na uwagę zasługują nie tylko dorosłe kreacje aktorskie, ale właśnie dziecięce - ujmujące naturalnością i żywiołowością. Znakomite kino.