Willa szczęścia

"Jak się pan czuje? Jest pan naszym gościem" - przekonuje polskiego oficera pułkownik NKWD Jegorow. Uderzeniem w stół ucina odpowiedź rotmistrza Narcyza Łopianowskiego. Lecz wówczas do rozmowy wtrąca się sam Ławrientij Beria. "Czy chciałby pan jeszcze walczyć przeciw Niemcom i organizować oddziały wojska polskiego na terenie ZSRR? "- pyta szef NKWD. Łopianowski nie ukrywa zdziwienia: "Jak to, przecież z Niemcami łączą was stosunki przyjaźni? ". Nic nie trwa wiecznie - słyszy w odpowiedzi. Ledwie rok po klęsce wrześniowej grupa polskich oficerów trafia na osławioną moskiewską Łubiankę. Jednym z nich jest rotmistrz Narcyz Łopianowski. Jeszcze niedawno był jeńcem obozu w Kozielsku. Wciąż pamięta o zdradzieckiej napaści ZSRR na Polskę, sam miał okazję walczyć z oddziałami sowieckimi. Wie o masowych wywózkach polskiej ludności do łagrów. Podobnie jak jego towarzysze niewoli, niepokoi się losem polskich oficerów z Kozielska, Ostaszkowa i Starobielska, o których słuch zaginął. A teraz jeden z najpotężniejszych ludzi w ZSRR komplementuje jego zdolności dowódcze, ba, proponuje mu przygotowania do przyszłej walki z hitlerowcami. Lecz Łopianowski nie może jej przyjąć. Zdaniem rotmistrza, żaden polski oficer nie może podjąć się takiego zadania bez konsultacji z wodzem naczelnym oraz rządem w Londynie. Na rozkaz starszego stopniem współwięźnia, generała brygady Wacława Przeździeckiego, Łopianowski ma kontynuować rozmowy. Może uda się wynegocjować lepsze warunki i, za wiedzą i zgodą legalnego rządu na uchodźstwie, raz jeszcze chwycić za broń w walce o wolną Polskę. Polak szybko się orientuje, że Sowietom bardzo zależy na poprawieniu relacji z polskimi jeńcami na terenie ZSRR. Wraz z grupą innych żołnierzy rotmistrz zostaje przewieziony do niewielkiej posiadłości pod Moskwą. Tu, w willi Małachówka, nazywanej też"Willą szczęścia", czekają polscy oficerowie. Podpułkownik Zygmunt Berling zgodził się podjąć zadania zorganizowania polskiej armii niezależnej od Londynu. Teraz, z inspiracji Sowietów, raz jeszcze próbuje przekonać jeńców do współpracy z ZSRR.