Koko

Adaptacja sztuki Jacquesa Vilfrida i Jeana Girault "Sans ceremonie", która odniosła wcześniej duży sukces na scenach teatralnych. Mimo upływu lat nieodmiennie bawi widzów prześmiesznymi dialogami, bezpretensjonalną lekkością i wyraziście zarysowanymi postaciami. Leonard Monestier szykuje operację giełdową, która ma mu przynieść krociowe zyski. Gdy on z przejęciem śledzi notowania spółek, jego żona Cynthia, kobieta rozrzutna i niezbyt bystra, zajmuje się głównie swoim ulubieńcem, kogutem o imieniu Pouic - Pouic, którego osobiście karmi i wyprowadza na smyczy na spacer. Do dorosłej córki Monestierów, ślicznej Patricii, zaleca się milioner Antoine Brevin. Obsypuje ją drogimi prezentami, przysyła kosze kwiatów. Dziewczyna konsekwentnie odsyła podarunki w nadziei, że podstarzały zalotnik wreszcie zrozumie, że nie ma szans i da jej spokój. Antoine jest jednak bardzo wytrwały. Wreszcie zdesperowana dziewczyna wynajmuje młodego człowieka, Simona Guilbaud, by udawał jej świeżo poślubionego małżonka. Simon przystaje na to bez chwili wahania, choć Patricia obwarowuje "związek" licznymi warunkami. Pewnego dnia Cynthia, chcąc zrobić mężowi niespodziankę, kupuje od jakiegoś oszusta kawałek ziemi w Ameryce Południowej, gdzie rzekomo mają się znajdować ogromne pokłady ropy naftowej. Płaci za działkę dużą sumę, dostając w zamian jedynie mapkę wyrysowaną odręcznie na kawałku skóry. Na wieść o dokonanej przez nią transakcji Leonard o mało nie dostaje ataku serca. Oddany lokaj Charles podsuwa mu pomysł, aby odsprzedał parcelę Antoine'owi Brevinowi. Leonard nie posiada się z radości, obiecuje lokajowi podwyżkę. W plan wykiwania milionera wtajemnicza Patricię i jej "męża" Simona, każąc mu podawać się za swego syna, który właśnie wrócił z Ameryki Południowej i osobiście widział roponośne tereny. By nie tracić czasu, zaprasza Antoine'a na weekend do swej posiadłości, zapewniając go, że cała rodzina, a zwłaszcza Patricia, czekają na niego z utęsknieniem.