Mały światek don Camillo

Pierwsza filmowa część przygód proboszcza don Camilla i jego adwersarza, wójta-komunisty Peppone. Akcja toczy się w włoskiej wiosce położonej w dolinie Padu i opisuje spokojne, leniwe życie miejscowej społeczności, przerywane barwnymi sporami proboszcza z wójtem. Obraz Duviviera, nestora francuskiej kinematografii, to adaptacja niezwykle popularnej serii książek Giovanniego Guareschiego, który barwnie i ze swadą stworzył coś w rodzaju kroniki towarzyskiej i obyczajowej włoskiej prowincji lat 40. i 50. Mała wioska w dolinie Padu. Żyje się tu nie najłatwiej. Praca jest ciężka, zarobek skromny, a dodatkowo bieda okresu powojennego daje się mieszkańcom we znaki. Na czele wioski stoi Peppone, gburowaty wójt o komunistycznych poglądach, marzący o nowym ładzie społecznym. Nie wszyscy jednak trzymają stronę "nowoczesnego" Peppone. Duża część społeczności stoi murem za don Camillem, miejscowym proboszczem, naiwnym, prostodusznym, lecz również porywczym człowiekiem. Tradycyjne wartości zostają przeciwstawione socjalistycznym pomysłom i niebawem znajdzie się zarzewie prawdziwego konfliktu. Kością niezgody okaże się projekt budowy nowego centrum komunistycznego. "Mały światek don Camillo" to znakomita inauguracja całej serii. Twórcom udało się oddać klimat prozy Guareschiego (był również współautorem scenariusza) i barwnie opisać codzienne życie małej włoskiej wioski. Konflikt między don Camillem i Peppone to prawdziwy motor akcji, ukazujący z dystansem i humorem podział miejscowej społeczności, symboliczną walkę "nowego" ze "starym". Autorzy przyglądają się zwykłym ludziom z sympatią, widząc możliwość zgody, współpracy, pokonania ideologicznych i światopoglądowych różnic w obliczu prawdziwego niebezpieczeństwa. Film Duviviera to jednocześnie rasowa komedia, łącząca elementy humoreski, łagodnej satyry obyczajowej i burleski. Z ekranu bije optymizm, uroda świata i pochwała życia, a dwójka głównych bohaterów nie pozwala widzowi na nudę.