Patent na przeżycie

14 czerwca 1940 roku z więzienia w Tarnowie ruszył transport 728 więźniów politycznych. Nie wiedzieli dokąd jadą. Niektórzy myśleli, że na przymusowe roboty rolne. U celu podróży dowiedzieli się, że są w Auschwitz i mają budować obóz koncentracyjny. Tydzień później dołączono do nich 313 więźniów z Wiśnicza. Dostali numery obozowe od 31 do 1071. Malejąca grupa, tych, którzy przetrwali, zbiera się w Auschwitz na dorocznych zjazdach. Realizatorzy filmu wykorzystują taki zjazd, by opowiedzieć o losach, przeżyciach i doświadczeniach niektórych z nich. W ich wspomnienia wplatają zdjęcia z teraźniejszości i archiwalia. Choć tak wcześnie trafili za druty, udało im się przetrwać niemal do wyzwolenia, masowo ginęli jednak w tzw. marszach śmierci, podczas ewakuacji do obozów w głębi Rzeszy, dokąd byli przenoszeni w miarę jak do Auschwitz zbliżała sie Armia Czerwona. Wielu nie zdołało przeżyć w kolejnych obozach. Ostatecznie, według szacunkowych danych, do domów powróciła jedna trzecia więźniów z pierwszych transportów. Z czasem rozproszyli się po Polsce i świecie. Każdy z obozu zapamiętał co innego, każdy ma o jego rzeczywistości własną prawdę. Zestawione razem wstrząsają dramatyzmem przeżyć, bezwzględnością obozowych warunków, degrengoladą człowieczeństwa, siłą woli przetrwania.