Pingwiny na Antarktydzie

Zima na biegunie południowym. Temperatura spada do minus 70 stopni. Wiatr osiąga prędkość 47 metrów na sekundę. Większość zwierząt opuszcza ląd, ale jeden gatunek czeka na nadejście zimna. To pingwiny cesarskie. Dorosły osobnik osiąga metr wysokości i waży około 40 kilogramów. To największy gatunek pingwinów. Kwiecień. W ciszy lodowatego świata rozlega się wezwanie, a później pierwsze kroki. Rozpoczyna się fascynująca wędrówka pingwinów cesarskich. 220 tysięcy par rusza z całego kontynentu do 35 miejsc lęgowych. Ślizgając się na brzuchu, poruszają się szybciej i zużywają mniej energii. Pokonają 150 kilometrów. Nie powstrzyma ich nawet śnieżyca. Instynkt rozmnażania się jest silniejszy. Maj. Po miesiącu wyczerpującej wędrówki pingwiny docierają do miejsc lęgowych. Lodowe urwiska chronią je przed mroźnymi wiatrami. Tutaj mogą bezpiecznie się rozmnażać. Samice pozostawiają jaja samcom. Wędrują do morza, aby się najeść. Samce pozostają w najzimniejszym miejscu na Ziemi. Każdy z samców wysiaduje jajo schowane w fałdzie skóry brzucha. Ptaki tulą się do siebie, żeby nie tracić ciepła. Przez 72 dni będą znosiły lodowaty chłód i śnieżyce. W filmie poznamy również pingwiny maskowe, białobrewe i królewskie, rybitwy antarktyczne i wydrzyki.