"Sanatorium miłości 2". Iwona - najmłodsza kuracjuszka z trudną przeszłością. "Modliłam się o śmierć"

Wśród 12 kuracjuszy 2. edycji "Sanatorium miłości" jest Iwona - najmłodsza ze wszystkich seniorka, choć - jak sama przyznaje - rzadko jest tak nazywana. W Ustroniu dała się poznać jako zawsze uśmiechnięta, radosna, pełna wigoru kobieta. Już w pierwszych odcinkach widać było, że zwróciła na siebie uwagę niejednego uczestnika programu.

Okazuje się jednak, że Iwona ma za sobą bardzo trudne przeżycia. - Po tym, jak mój mąż odszedł, modliłam się o śmierć. Nie potrafiłam sobie poradzić tu na ziemi, chciałabym być z nim - przyznaje. - Kiedy pojawiła się choroba powiedziałam: "dziękuję ci Januszku, witaj w drużynie. Diagnoza była straszna. (...) Wycięli mi śledzionę całkowicie, kawałek żołądka i kawałek trzustki. Na szczęście funkcjonuję bez insuliny i jakiegokolwiek wspomagania farmakologicznego* - opowiada Iwona.

Jak choroba zmieniła nastawienie seniorki do życia? Kogo szukała w "Sanatorium miłości"? Dlaczego w ogóle postanowiła zgłosić się do programu? Co jeszcze nam powiedziała? Zobacz wideo!

Mieszkanka Radomska, fizjoterapeutka i nauczycielka wychowania fizycznego. Choć od niespełna roku jest na emeryturze, emerytką się nie czuje. Odkąd nie pracuje, zajmuje się ogrodem przy swoim nowo wybudowanym domu. Ma zmysł artystyczny, z którego korzysta. Projektuje również wnętrza i sama urządziła swój dom. Lubi też własnoręcznie zmieniać wygląd mebli. W wolnym czasie uczęszcza na zajęcia UTW (Uniwersytetu Trzeciego Wieku). Jest pasjonatką muzyki romantycznej, lubi tańczyć, a także napić się dobrego alkoholu.

Przez pewien czas mieszkała w Anglii, a potem w Holandii. Od roku znowu jest w Polsce. Na co dzień jest ciepła, pogodna, uśmiechnięta oraz pracowita. Nie boi się żadnego zajęcia. Pracowała w szkole, miała swój biznes, zarabiała też ciężko pracując fizycznie. Ma problem ze swoim brakiem cierpliwości. Miłość, to dla niej niesamowite uczucie. Liczy się wszystko – spojrzenie, dotyk, bliskość oraz seks. Zakochana była tylko raz, w drugim mężu. Dzisiaj jest wdową. Dla Iwony wymarzony partner nie musi być ideałem piękna. Ważne, aby był radosny, miał piękne wnętrze, by mogła z nim porozmawiać o wszystkim, żeby był dla niej wsparciem. Nie toleruje chamstwa oraz gburowatości.

Współcześni seniorzy to dla Iwony ludzie przebojowi, otwarci na nowe wyzwania i ciekawi świata. Starość to bardzo brzydkie słowo. Czeka każdego, ale najbardziej przygnębiająca jest niedołężność. Ostatni dzień życia chciałaby spędzić z rodziną i przyjaciółmi. Najważniejsza jest dla niej radość oraz pogoda ducha. Pragnie wszystkich ludzi zarażać optymizmem.