Work-life balance – co oznacza?
To koncepcja zarządzania sobą w czasie, stawiająca za cel odnalezienie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym. Powstała w odpowiedzi na pojawiające się problemy społeczne, takie jak wypalenie zawodowe, pracoholizm, depresja. Ideą tej koncepcji jest osiągnięcie stanu, w którym wszystkie obszary życia tworzą spójną całość. Kariera spełnia oczekiwania, służy realizacji celów oraz nie stoi na przeszkodzie znalezieniu czasu na rozrywkę, życie rodzinne i towarzyskie.
Praca zdalna coraz bardziej powszechna
Od 2020 roku, w związku z wybuchem pandemii, praca zdalna zyskała dużą popularność. Obecnie, już po odwołaniu stanu epidemii, nadal wiele osób pracuje w tym trybie i nie zamierza tego zmieniać. Z perspektywy pracodawcy główną zaletą takiego rozwiązania jest brak kosztów związanych z organizacją miejsca pracy w siedzibie firmy. Zaś pracownicy chwalą sobie pracę zdalną przede wszystkim z powodu zaoszczędzonych na dojazdach pieniędzy oraz czasu, który mogą poświęcić na sprawy osobiste.
Wpływ pracy zdalnej na życie prywatne
Praca zdalna daje także możliwość znalezienia zatrudnienia w dowolnym miejscu w Polsce. Zmniejsza to nierówności i daje osobom z małych miejscowości szansę na etat np. w warszawskich korporacjach. Ofert pracy zdalnej jest sporo i wystarczy użyć odpowiedniego filtra w wyszukiwarce portalu Praca.pl – Oferty pracy – praca dla Ciebie od zaraz.
Kolejną zaletą pracy zdalnej jest swoboda w zmianie miejsca zamieszkania – stałej lub tymczasowej. Poczucie braku „uwiązania” i możliwość realizacji własnych potrzeb znacząco wpływa na dobrostan człowieka.
Tzw. home office ma także swoją ciemną stronę i może negatywnie wpływać na zachowanie równowagi między życiem zawodowym a osobistym. Praca z domu wymaga dużej samokontroli. Osoby, które mają z nią problem, w czasie wypełniania poleceń służbowych zdalnie obniżą swoją produktywność, uzyskają gorszy wynik, w konsekwencji czego mogą nawet stracić pracę.
Z drugiej strony zdalne wykonywanie obowiązków może także sprzyjać pracoholizmowi. Brak wyraźnego podziału na pracę i czas wolny doprowadza osoby skłonne do perfekcjonizmu i mające trudności z zarządzaniem sobą w czasie do przepracowania.
Ostatnią, ale równie istotną kwestią, jest zredukowanie kontaktów społecznych. Dla wielu osób brak relacji twarzą w twarz ze współpracownikami jest jedną z największych przeszkód w przejściu na zdalny tryb zatrudnienia. Psycholodzy alarmują, że ograniczenie osobistych relacji sprzyja rozwojowi depresji.
Balansowania można się nauczyć
W życiu każdego człowieka ważnych jest kilka sfer: zawodowa, duchowa, intelektualna, społeczna, fizyczna, finansowa. Kluczem do szczęścia i życiowej satysfakcji jest równowaga między nimi. Dlatego istotne jest, aby nie zaniedbywać żadnego z tych obszarów.
Choć nie ma jednej, uniwersalnej metody wpływającej na poczucie dobrostanu i każdy powinien sam znaleźć swoją drogę do balansu, to warto spróbować poniższych technik.
● Planowanie – krótko- i długoterminowe pomaga wyznaczać cele i je porządkuje. Nie tylko obowiązki w pracy warto zaplanować, życie prywatne także.
● Bloki czasowe – pilnowanie czasu pracy w taki sposób, aby nie zabrakło miejsca na np. życie rodzinne i przyjemności.
● Umiejętność odpuszczania – perfekcjonizm nie jest sprzymierzeńcem w walce o work-life balance.
● Bycie niedostępnym – choć niektórym trudno w to uwierzyć, to po pracy można, a nawet trzeba wyłączyć telefon służbowy i nie sprawdzać maili.
● Życie towarzyskie poza pracą – dobrze jest mieć udane relacje ze współpracownikami, ale przyjaźnie czy romanse w pracy zatrą granice między sferą zawodową a prywatną.
● Hobby – zajęcie, które wciąga, nie tylko poprawia samopoczucie, ale też pomaga zapomnieć o pracy.
Unijna dyrektywa dla rodziców i opiekunów
Pomocą w znalezieniu równowagi mogą być również nadchodzące zmiany w Kodeksie pracy. W 2019 roku została wydana dyrektywa Parlamentu Europejskiej i Rady UE w sprawie równowagi między życiem zawodowym a prywatnym rodziców i opiekunów. Państwa członkowskie UE miały czas na jej wdrożenie do 2 sierpnia br. Główny cel tej dyrektywy stanowi budowanie równowagi w zawodowej aktywności kobiet i mężczyzn. Jednym z założeń projektu jest konieczność zapewnienia każdemu pracownikowi prawa do 4-miesięcznego urlopu rodzicielskiego, z czego dwa miesiące nie będą mogły zostać przeniesione na drugiego rodzica. Podkreśla się, że to zwykle kobiety, które mają dzieci czy krewnych wymagających opieki, biorą na siebie te obowiązki. Panie w takiej sytuacji często przeznaczają mniej czasu na pracę zarobkową niż panowie lub zupełnie wycofują się z rynku pracy. Dyrektywa ma na celu zachęcenie mężczyzn do sprawiedliwego dzielenia się obowiązkami opiekuńczymi.
