Magnat

Rok 1900. Książę pszczyński, Hans Friedrich von Teuss XVII, gości cesarza Wilhelma II. Zadowolony z polowania cesarz proponuje mu urząd nadwornego Wielkiego Łowczego lub ambasadora w Londynie. Ku niazadowoleniu swej żony, Daisy, książę wybiera tytuł Wielkiego Łowczego. Rok 1932. Książę jest częściowo sparaliżowany. W pałacu przebywa wraz z niedawno poślubioną małżonką Mariscą de Bodege i najmłodszym synem, Bolkiem, zalecającym się do macochy. Na wieść o chorobie ojca przyjeżdżają: najstarszy syn - Franzel i trzeci syn - Conrad, przebywający w Warszawie razem z przyjacielem z lat dzieciństwa, Jurkiem Zbierskim, z którym łączą go intymne więzy uczuciowe. Wobec katastrofalnego stanu finansów von Teussów, Franzel uzyskuje pełnomocnictwo do zarządzania całym majątkiem rodzinnym. Rok 1922. Prowadzeni przez górnika Grelę powstańcy śląscy, wkraczają do pałacu pszczyńskiego. Książę wręcza im swoją wizytówkę w j.polskim. Conrad czuje się Polakiem, zostaje katolikiem i w czasie mszy na rynku przyjmuje komunię świętą. Rok 1933. Frenzel związuje się z hitlerowcami, którym za pośrednictwem Heinberga przekazuje pieniądze. O romansie Bolka z Mariscą dowiaduje się i książę, i prasa brukowa. Wybucha skandal. Frenzel żeni Bolka z Mariscą. Nowożeńcy wyjeżdżają do Szwajcarii. Teussowie znajdują się na skraju bankructwa. Rok 1935. Na lotnisku w Gliwicach hitlerowcy aresztują Bolka powracającego ze Szwajcarii. Conrad zgadza się na przejście kopalń pod zarząd polski. Franzel stara się w Berlinie o zwolnienie Bolka z więzienia. Franzel usiłuje popełnić samobójstwo. Bolko wraca do pałacu. Pozostało mu kilka godzin życia. Prosi ojca o przebaczenie. Wkrótce potem umiera sam Hans von Teuss XVII. Epilog. Conrad odwiedza po wojnie pałac pszczyński. Spotyka Kazimierza, byłego sekretarza ojca, obecnie portiera muzeum. Obaj razem z wycieczką oglądają stare kroniki filmowe z życia rodziny von Teuss.