"Bolszoj" [RECENZJA]. Prawdziwy hit festiwalu Sputnik nad Polską 2017

„Bolszoj” wygląda trochę jak rosyjska odpowiedź na „Fame” Alana Parkera. Marzenia, rywalizacja, ambicja, chęć odniesienia sukcesu, poświęcenie, przyjaźń wystawiona na próbę oraz rozczarowania, gorycz porażki i szara smutna rzeczywistość, a wszystko to za murami szkoły baletowej. Zresztą temat jest na tyle uniwersalny, że równie dobrze możemy odnieść go do chyba każdej dziedziny, a nie tylko do rywalizacji o miano primabaleriny Teatru Bolszoj.

Patrząc na to wyobrażałem sobie, że los studentów szkół filmowych czy teatralnych często bywa podobny. Bo to też opowieść o artystach, wiecznie będących w trasie, podążających za swoją karierą i w końcu orientujących się, że poza pracą tak właściwie nic nie mają, a zegar tyka i młodsi już nie będą. A zdrowsze, silniejsze i bardziej efektowne pokolenia nadciągają. Troszkę też w tym klimatu „Premiery” Cassavetesa. No i kwestia ciężkiej pracy oraz szczęścia – czasem trzeba znaleźć się we właściwym miejscu i we właściwym czasie oraz zacisnąć zęby, schować honor w kieszeń i robić swoje. Nawet jeżeli innym to przeszkadza. Truizm? I co z tego, skoro taka jest prawda.

W roli głównej – po raz pierwszy przed kamerą – Margarita Simonova z Teatru Wielkiego Opery Narodowej. Nie wiem na ile grała, a na ile była zwyczajnie sobą, ale wiarygodności jej odmówić nie można. Dobra rola, mam nadzieję, że jeszcze kiedyś zobaczymy ją na planie filmowym. A ja bym sobie życzył więcej takich najeżonych emocjami filmów na Sputniku. Bardzo dobre kino.

Krzysztof Połaski

[email protected]