"Hotel Transylwania". Nie taki człowiek straszny, jak go upiory malują [RECENZJA]

NASZA OCENA: 7/10

Córka hrabiego Drakuli, Mavis, obchodzi swoje 118 urodziny. Z tej okazji jej ojciec chce urządzić dla niej wystrzałową imprezę. Do hotelu, który przed laty wybudował i który miał być azylem dla potworów różnej maści, zaprasza licznych gości. Zamczysko stoi w nawiedzonym lesie, do którego nie ma odwagi zapuścić się żaden człowiek, dzięki czemu spokój monstrów jest zagwarantowany. Tak naprawdę bowiem potwory boją się ludzi, którzy z natury swej są straszni – traktują potwory czosnkiem, osikowymi kołkami, ogniem. To dlatego Drakula zabrania córce polecieć do ludzkiej osady, choć ta jest ludzi bardzo ciekawa i marzy o tym, żeby ich zobaczyć. W noc urodzin do zamku dociera pewien młody turysta Jonathan, nieświadom, dokąd trafił. Traf chce, że zanim Drakuli udaje się go pozbyć, Jonathan i Mavis przypadkowo na siebie wpadają i czują, że coś między nimi zaiskrzyło.

Ten film rzuca zupełnie nowe światło na postacie znanych straszydeł (Drakula, Frankenstein, zombi, wilkołaki, mumie, kościotrupy itd., itp.) – są to stworzenia spragnione spokoju, obawiające się niezrozumiale zachowujących się ludzi (np. wpadających w panikę na ich widok czy goniących ich z czosnkiem), ceniące ciepło rodzinne. A wampirza stunastolatka marzy o tym samym, o czym każda dziewczyna w jej wieku. Akcja filmu toczy się wartko, dialogi napisane są sprawnie (acz salw śmiechu raczej nie wywołają), a bohaterowie mimo dziwnego wyglądu są sympatyczni. Młodym widzom film powinien przypaść do gustu.

Beata Cielecka