"Istota doskonała". Jedna z najoryginalniejszych opowieści o wampirach ostatnich lat [RECENZJA]

Alternatywna rzeczywistość, Nowa Zelandia, lata 60. XX wieku. Od lat wampiry żyją tutaj obok ludzi, nazywane są Braćmi. Nie atakują śmiertelników, a i ci nie zakłócają ich spokoju. W slumsach miasta Jamestown dochodzi jednak do serii ataków na młode kobiety – ofiary znajdowane są z charakterystycznymi śladami wampirzych kłów na szyi… Do zbadania sprawy wyznaczona zostaje policjantka Lilly, wampiry z kolei ze swej strony do śledztwa delegują Silusa, którego brat Edgar jest głównym podejrzanym. Ludzko-wampirzy duet musi znaleźć zabójcę, nim miasto ogarnie panika i rozpoczną się ataki na Braci.

Dziwna, wysmakowana plastycznie opowieść o niezwykłym śledztwie, w której możemy znaleźć echa kina noir, horroru, fantasy, kryminału i mrocznej dystopii. „Istota doskonała” jest jedną z najdroższych produkcji w historii kina Nowej Zelandii (film jest koprodukcją nowozelandzko-angielską, ale to realizatorzy z antypodów grali pierwsze skrzypce, film w całości zrealizowano na Wyspie Południowej). Trzeba przyznać, że scenariusz proponuje nowe ujęcie wampirzego tematu – pokojowa koegzystencja z ludźmi, wampiry jako istoty bardziej od nas rozumne, pragnące pokoju, dbające o ludzkość i równowagę między rasami; takich wampirów jeszcze na

ekranach nie było. Film reklamowano jako akcyjny horror, ale w „Istocie doskonałej” tak naprawdę czystej akcji tak wiele nie znajdziemy. To bardziej opowieść kryminalna, ze żmudnym śledztwem w tle, pokazująca nietypową współpracę pary detektywów. Bardzo mocno wyeksponowany został wątek religijny, co zresztą – słusznie – reżyserowi zarzucano: owszem, byłby ciekawy, gdyby nie był tak zawiły, poza tym w wielu sekwencjach wyrasta na plan pierwszy, przyćmiewając trochę przygody śledczych. Wrażenie robi natomiast oprawa wizualna i gra aktorów: między Dougrayem Scottem (Silus) i Saffron Burrows (Lilly) iskrzy aż miło.

Beata Cielecka

"Istota doskonałac" w tv

WRÓĆ DO PROGRAMU TV!