"Marvel's Inhumans". Serial, który mógłby nie powstać [RECENZJA+ZWIASTUN]

Mi się bardzo ten serial podoba, obejrzałam wszystkie odcinki. Szkoda ze nie będzie kolejnego sezonu :(

Co wy chcecie ja kocham ten serial 10/10

Obejrzałem wszystkie 8 odcinków i nie powiem, że nie bo czekałem co tydzień na nowe odcinki, nie wiem skąd aż taki hejt nie każdemu musi się taki motyw podobać. Moja ocena 7/10

Od kiedy niesprawiedliwe traktowanie ludzi miasta Attilan - kastowość nie jest wystarczająco przekonującym motywem do wzniecenia buntu przeciwko bratu, który zdaje się, że pomimo przypadkowego zabójstwa rodziców zdobywa wszystko - żonę, tron, itd.? Gdzie w tym wszystkim Maximus, którego pewnie od owej mutacji we mgle TerraGenesis wszyscy traktowali jak wyrzutka? Nie dziwi mnie, że niewiele osób zaczaiło o co w tym chodzi. Wymaga to albo nieprawdopodobnej empatii, by wczuć się w uczucia drugiej osoby albo wyobraźni. Żyjemy w społeczeństwie tak zdeprawowanym, że za dopracowanych bohaterów uważa się Ramseya Boltona z Gry o Tron. Co w Ramseyu było interesującego? Dla mnie nic - obok tej kreacji przeszedłem tak samo obojętnie jak wobec całej Gry o Tron - serial zdaje się podzielać tą samą atmosferę depresji, którą przesiąknięte są całe Wyspy Brytyjskie (w szczególności Anglia). Nie muszę być w lokacjach tam przedstawianych , bo oglądając je na ekranie już wiem, że to wszystko cuchnie. Nic w tym serialu mnie nie zachwyciło. Lokacje mogły być bardziej zróżnicowane, a klimat nie tak sennie depresyjny. Miasto Quarth mogło być bardziej kolorowe niczym wybudowane wokół jakiejś oazy na pustyni, a nie być marnym skupiskiem kramów, inne lokacje ukazane ciekawiej, smoki mogły być lepiej stworzone, podobnie charakteryzacja, zdjęcia, efekty i cała fabuła, która od pierwszego odcinka wydaje się być sklejonym na siłę ciągnącym się w nieskończoność, sennym dialogiem. Co to ma być? Gdzie czyny? Gdzie akcja? Historia nie opiera się na dialogach i rozmowach, do historii przechodzą czyny, które ją tworzą. Nie ma miejsca w historii dla gaduł, może poza wyobrażeniami nastoletnich dziewczątek. Nie pamięta się o tych którzy gdakali o wszystkim i o niczym bez przerwy (nawet filozofowie nie odzywali się bez potrzeby i cenili ciszę, podczas której kontemplując obserwowali świat i tworzyli swoje opinie, teorie, itd.). Żaden prawdziwy facet podczas wędrówki przez mroźne pustkowia (jak w ostatnich odcinkach sezonu 7 Gry o Tron) nie trzepie ozorem, bo może złapać zapalenie płuc, co doprowadzi do jego zgonu. Nie ma takiej opcji by grupa zahartowanych w boju mężczyzn ględziła bez potrzeby o ich przeznaczeniu, wspomnieniach, itd. w ciężkim mrozie, idąc nie wiadomo gdzie (wiedział to tylko Ogar, bo zobaczył to w palenisku? - ten argument raczej nie przekonałby pozostałych aż do momentu, gdy sami by tam doszli i zobaczyli na własne oczy). Jedyną przekonującą osobą w tej całej hałastrze był Ogar i sir Jorah - najmniej gadania, więcej marszruty i prawdziwie męskiego hartu ducha, nie dziewczęcego ględzenia o pamiątkach po zmarłych, przeznaczeniu, przyszłości, postrzeganiu świata, sensie życia, kobietach i co to oni z nimi zrobią. Gdyby nie teksty Ogara - w ogóle bym nie wziął tego na poważnie. Podobnie jak nie wziąłbym całego serialu, gdyby nie Tyrion. Peter Dinklage to najlepszy aktor w całej tej niedoróbce serialowej, wszyscy inni może poza Tywinem Charlesa Dance'a wypadli słabo, żeby nie powiedzieć żenująco. Żadna kobieca kreacja nie wybiła się na ponadprzeciętność. Żadna. Wracając do serialu - nie zgodzę się, że postacie grane przez Ansona Mounta , Serindę Swan, Isabelle Cornish, Kena Leunga i Eme Ikuwakora nie mają nic wspólnego z komiksowym pierwowzorem. Miłość Medusy i Black Bolta jest przedstawiona w uderzająco prawdziwy sposób. W komiksie można było przeczytać, że Medusalin I Blackagon byli niejako bratnimi duszami - soulmates z angielskiego. Nie wyobrażam sobie jak można ukazać to bardziej wiarygodnie niż przez przyłożenie komunikatora do własnego serca przez Blackagona w odpowiedzi na prośbę Medusalin o danie jej znaku, czy żyje. Nie okazuję uczuć byle komu (na pewno nie każdemu), ale ta scena nawet mnie uderzyła prostotą i genialnym ukazaniem miłości 2 niebanalnych bohaterów. Podoba mi się gra mimiką Ansona Mounta, kupuję jego styl chodzenia (sam mam 203 cm wzrostu - on ma 180 cm), podoba mi się język migowy, jego gra razem z Serindą. Isabelle Cornish gra młodszą siostrę Medusy - Crystal i również mi pasuje, owszem nie jest to idealny komiksowy pierwowzór, ale i tak ją kupuję w tej roli. Jej Crystal jest cu[wulgaryzm] dziewczęca, szczera w okazywaniu uczuć, zabawna w towarzystwie Lockjawa i trochę buntownicza - dla mnie ok, podobnie jak inni bohaterowie, może z wyjątkiem Maximusa. Ogólnie serial mi się podoba - nie będę odgrywał obrażonej nastolatki albo nastolatka, który nie dorósł do życia w rzeczywistości, bo pozostał w sferze koksowych wyobrażeń o tych bohaterach. Blackagona uważał za skrzyżowanie małomównego Batmana z mocami Supermana, a na bohaterki patrzył przez pryzmat tego jak je widział - w obcisłych kombinezonach, z więcej niż obfitymi biustami, w kozakach na szpilkach i przerażająco chude. Nieważne dl niego co mówiły, albo robiły, ale to jak wyglądały. Wolę postrzegać Medusę jako kobietę oddaną swemu wyjątkowemu mężczyźnie tak samo jak on jej i niezależną, silną, swobodnie wyrażającą własne zdania. A pomysł na postawienie członków Royal Family w sytuacji, gdy są rozdzieleni i muszą się odnaleźć, a do tego są pozbawieni swoich mocy (jak Medusa po zgoleniu jej włosów przez Maximusa albo Karnak - po upadku ze skarpy, gdy zaczął błądzić) dla mnie jest genialny. Dzięki temu można spróbować niejako odbudować bohaterów na nowo i pokazać ich walkę o odzyskanie tego co utracili oraz jak z tej sytuacji wyszli jeszcze bardziej wzmocnieni i zjednoczeni. Serial nie jest taki zły jak większość sugeruje. Dla mnie jest na pewno lepszy niż Agents of Shield, gdzie nowsze odcinki kolejnych sezonów wyglądały tak samo słabo jak kiedyś serial Superman z lat 90. Dla mnie przynajmniej 6/10 biorąc pod uwagę mały budżet produkcji. Szkoda, że nie powstał film pełnometrażowy z lepszym scenariuszem, reżyserem, ale z tymi samymi aktorami i większym budżetem. Wolałbym zobaczyć w kinie Inhumans w superprodukcji niż Justice League DC Comics, gdzie aż roi się od słabych efektów specjalnych i zapowiada się tak samo drętwa fabuła jak w Batman vs Superman albo nawet jeszcze gorzej, biorąc pod uwagę zwiastuny. By the way - miasto Attilan nie wygląda sztucznie jeżeli weźmie się pod uwagę moce Blackagona albo zagrożenie ze strony Kree. To miasto to forteca, stąd betonowe ściany, mury i sufity - mają jednocześnie chronić przed zagrożeniem zewnętrznym (np. Kree) i wewnętrznym (Blackagon). Oczywiście można powiedzieć, że Blackagon i tak by sobie z tym poradził, ale zwracając uwagę na żyjących w Attilan zwykłych ludzi bez supermocy, których może być tam więcej niż samych Inhumans nie dziwi mnie, że chcieli oni mieć przynajmniej złudzenie ochrony.

Jest lepiej niż wszyscy mówili. Obejrzę resztę odcinków. Moja ocena (jak na razie) to 4/10.