NASZA OCENA: 10/10
Franciszek Kalina wraca po dwudziestu latach pobytu w Stanach do Polski. W rodzinnej wsi, w której mieszka jego młodszy, skonfliktowany z nim brat Józef, od którego uciekła żona, zabierając dzieci, zastaje nieciekawą sytuację. Cała wieś jest przeciwko jego bratu, a powodem tego jest jego niezrozumiała dla mieszkańców postawa (np. zniszczenie drogi), hańbiące fakty z przeszłości otoczone tajemnicą i oskarżenie o sympatie prożydowskie. Skłóceni bracia podejmują próbę wyjaśnienia tajemnicy, ale to doprowadza do eskalacji wrogości i kolejnych tragicznych wydarzeń.
Film Pasikowskiego jeszcze przed premierą budził duże emocje, podobnie jak książka „Sąsiedzi” Jana Tomasza Grossa, na podstawie której powstał, a która opisuje pogrom Żydów w Jedwabnem. Reżyser jest oskarżany o zrobienie filmu antypolskiego – czy tak jest w istocie, każdy musi ocenić sam. Aczkolwiek czy oceniając film, czy sam fakt historyczny, wypadałoby mieć w pamięci cytat: „kto jest bez winy, niech pierwszy rzuci kamieniem”.
Pod względem realizacji w „Pokłosiu” prawie wszystko (dlaczego „prawie” – o tym w części opisującej aspekty techniczne) jest zapięte na ostatni guzik. Dobra reżyseria, świetne zdjęcia wykorzystujące grę półmroku i półcieni, scenografia i pozornie sielskie plenery, świetna muzyka, mająca w sobie coś złowieszczego, gęsty, mroczny klimat, narastające napięcie i znakomita gra aktorska: Ireneusza Czopa i Macieja Stuhra w roli braci, a także aktorów starszego pokolenia – Danuty Szaflarskiej, Ryszarda Ronczewskiego czy rewelacyjnego Roberta Rogalskiego. Ciekawostką jeśli chodzi o obsadę jest fakt, iż tylko dlatego że scenariusz przeleżał przez osiem lat na półkach, dwaj odtwórcy głównych ról zdążyli osiągnąć wiek, w którym mogli zostać wzięci przez reżysera pod uwagę do zagrania ról Józka i Franka.
Kultura i rozrywka
To że film jest najwyższych lotów świadczy chociażby reakcja publiczności po premierze filmu, która przez dobrych kilka chwil siedziała jak zahipnotyzowana w totalnym milczeniu.
Beata Cielecka
