"Rocky Balboa". Solidne kino z doskonale zrobioną walką finałową [RECENJZA]

Pamiętacie jeszcze mało znanego boksera, który głównie walczył na podrzędnych ringach za nędzne grosze i niespodziewanie dostał szansę walki z mistrzem świata? Po dramatycznym pojedynku przegrał walkę, ale dzięki niej zyskał sławę... To był Rocky Balboa (Sylvester Stallone) o niezbyt eleganckim przydomku "Włoski ogier". 30 lat i 5 filmów później Rocky (ponownie Sly Stallone) po raz kolejny wraca na ring. W międzyczasie założył restaurację, pochował żonę (codziennie bywa na jej grobie), z synem (Milo Ventimiglia) się kłóci. By utrzymać formę, co pewien czas walczy z młodymi zawodnikami. Ale niespodziewanie aktualny mistrz świata Mason "The Line" Dixon (Antonio Tarver) wyzywa go na pojedynek. Wydaje się, że w tym wieku (50 na karku) walka z tej klasy przeciwnikiem to wyrafinowana forma popełnienia samobójstwa. A jednak nie...

Rocky Balboa to Sylvester Stallone, a Sylvester Stallone to Rocky Balboa. Tak jak nieznany bokser, ku zaskoczeniu wszystkich, zyskał uznanie i sławę, tak podrzędny aktor i twórca scenariusza niespodziewanie wdarł się na hollywoodzki szczyt, przy okazji zdobywając dwie nominacje do Oscara. I właśnie 30 lat później ten sam bohater pozwolił Stallone’owi udowodnić, że to jeszcze nie koniec, choć wielu tak właśnie o nim myślało. "Rocky Balboa" to nie jest kino wybitne. Ale solidne. Bez modnych nowinek w stylu "kamera z ręki", za to z doskonale zrobioną walka finałową. Stallone nie odkrywa może Ameryki, ale pokazuje, że dawni mistrzowie nie umierają bez walki. A sukces filmu (ponad 155 mln dolarów zysku przy 24 mln kosztów) zmotywował go do realizacji w podobnej konwencji "Johna Rambo".

Piotr Radecki

Dramat USA 2006, reż. Sylvester Stallone

"Rocky Balboa" w tv

WRÓĆ DO PROGRAMU TV