"Seks, miłość i terapia". Seksoholik i nimfomanka – układ prawie idealny? [RECENZJA]

Lambert ma poważny problem – jest seksoholikiem, a jego uzależnienie nie raz rujnowało mu życie… Mężczyzna zaczął jednak walczyć z nałogiem, uczęszcza na spotkania grupy wparcia, próbuje wykazać się silną wolą. Prywatnie zaś, wykorzystując swe liczne, często przykre doświadczenia, jest terapeutą dla par. Pracy jest nawał, postanawia więc zatrudnić pomocnicę. Jego wybór pada na Judith. Lambert nie ma pojęcia kogo zatrudnia – kobieta jest nimfomanką, która „zasłynęła” z uwodzenia swych kolegów i szefów z pracy… Oczywiście teraz ostrzy zęby na Lamberta, ten jednak przyrzeka sobie nie ulec pokusie.

Temat na dziełko pokroju „Emmanuelle”, ale spragnieni podglądania Sophie Marceau i Patricka Bruela (zagrali Judith i Lamberta) w intymnych sytuacjach muszą obejść się ze smakiem, gdyż „momenty” można policzyć na palcach. Można by rzec, że to rzecz o erotomanach-gawędziarzach: sporo się tutaj o seksie mówi, mniej go uprawia, a jeszcze mniej pokazuje… „Seks, miłość i terapia” jest bowiem przede wszystkim komedią romantyczną o iskrzącym zetknięciu się dwóch życiowych postaw: Lambert za wszelką cenę chce się zmienić i wytrwać w cnocie w oczekiwaniu na Wielką Miłość, zaś Judith myśli wyłącznie o zabawie. Po kwadransie wiadomo, jak się to skończy, ale Francuzi po raz kolejny udowadniają, że odrobina klasy, szczypta pikanterii (przynajmniej w dialogach) i porządne aktorstwo wystarczy, aby widza zatrzymać przed ekranem, nawet jeśli oczekiwał więcej, niż dostał. Zasiadająca na reżyserskim krzesełku Tonie Marshall (autorka „Salonu piękności Venus”) nigdy nie przekracza granicy dobrego smaku, pod koniec próbuje też przemycić wątki typowo obyczajowe (dawne traumy, które ukształtowały bohaterów), choć te akurat średnio się tutaj sprawdziły i sprawiają wrażenie dolepionych na siłę.

Beata Cielecka

"Seks, miłość i terapia" w tv

WRÓĆ DO PROGRAMU TV!