Stuart Malutki - film, recenzja, opinie, ocena

Stuart jest porzuconą przez rodziców myszką, która mieszka w nowojorskim domu dziecka. Gdy sierociniec odwiedzają państwo Malutcy, Stuart stara się za wszelką cenę zaskarbić sobie ich względy. Malutcy szukają braciszka dla swojego kilkuletniego synka George’a, jednak elegancka myszka, w szkolnym mundurku tak bardzo przypada im do gustu, że zabierają ją ze sobą do domu. Nie podejrzewają, że reszcie rodziny ten pomysł się nie spodoba.

George nie cieszy się z nowego brata, z którym trudno się bawić, a biały, puszysty kocur jest zgorszony pomysłem adoptowania myszy. Na dodatek Śnieżynek, któremu nie wolno tknąć Stuarta, boi się, że inne koty go wyśmieją, bo natychmiast nie skonsumował nowego mieszkańca domu.
Początki życia myszki w nowych warunkach obfitują w dramatyczne zdarzenia (np. Stuart przez pomyłkę wpada do pralki), ale dość szybko zadomawia się u Malutkich. George odkrywa, że choć Stuart nie jest jego wymarzonym bratem, to świetny z niego kumpl i prawdziwy przyjaciel. Tylko Śnieżynek nie potrafi się przekonać do myszy i razem z kotami z sąsiedztwa knuje, jakby pozbyć się niechcianego współlokatora. Oczywiście udaje mu się to i Stuart znika z domu Malutkich. Zrozpaczona rodzina rusza na poszukiwanie przybranego synka.

Jak przystało na amerykańskie kino rodzinne, film wycisnął ze mnie fontannę łez. Ale opowieść o samotnej myszce marzącej o miłości i akceptacji, musi wzruszać nawet największych twardzieli. Dla tych, których nie przekonałam, dodam, że reżyserem filmu jest Rob Minkoff, twórca „Króla Lwa”, mamę Stuarta gra Geena Davis, a polskiego głosu białej myszce użyczył Zbigniew Zamachowski. Obraz jest połączeniem gry aktorskiej i znakomitej animacji – filmowe zwierzaki mają prawdziwe futerka, a w czasie mówienia poruszają pyszczkami, wąsami i krzaczastymi brwiami. Ach, te komputerowe efekty!

Małgorzata Wójcik

Komedia USA 1999, reż. Rob Minkoff

WRÓĆ DO PROGRAMU TV