"Szyfry wojny", czyli typowy dla Amerykanów i mocno powierzchowny wojenny patos [RECENZJA]

11 maja 2017, 6:55

Chiński specjalista od efektownie filmowanych opowieści sensacyjnych John Woo wziął się za reżyserowanie obrazu wojennego i wywiązał się z tego zdania w iście… hollywoodzkim stylu.

NASZA OCENA: 6/10

Chiński specjalista od efektownie filmowanych opowieści sensacyjnych John Woo wziął się za reżyserowanie obrazu wojennego i wywiązał się z tego zdania w iście… hollywoodzkim stylu. W "Szyfrach wojny" znajdujemy bowiem typowy dla Amerykanów i mocno powierzchowny wojenny patos, a smagana wichrami wojny amerykańska flaga obowiązkowo pojawia się co i raz na ekranie. Tymczasem punktem wyjścia do całej historii jest naprawdę fascynujący szczegół z dziejów II wojny światowej na Pacyfiku.

Sierżant Joe Enders (Nicholas Cage) otrzymuje bardzo ważną misję. Zostaje szefem ochrony szyfru, którym posługują się amerykańskie wojska w walce z Japończykami. Tym szyfrem jest język Indian z plemienia Nawaho, którzy w liczbie kilkuset mężczyzn zostali wcieleni do wojska. Ochrona szyfru oznacza dla Endersa ochronę wędrujących z wojskiem indiańskich szyfrantów, czyli nie odstępowanie ich na krok i utrzymywanie ich z dala od bezpośredniego zagrożenia. Sierżant nie mówi swoim podopiecznym, że jego rozkazy obejmują także to: gdyby któryś z szyfrantów miał dostać się do japońskiej niewoli, lepiej by było, żeby zginął…

Dramat wojenny USA 2002, reż. John Woo