"Grzeczny i grzeszny", czyli czego się nie zrobi z miłości? [RECENZJA]

Do takiego wniosku doszedł Nick Twisp, bohater "Grzecznego i grzesznego”, a także serii książek C.D. Payne’a, na podstawie których powstał scenariusz. Nick to nieśmiały safanduła, który marzy o zdobyciu pięknej Sheeni (i straceniu z nią dziewictwa), a jednocześnie przeżywa ciężkie chwile w domu. Nick wymyśla więc swe alter ego, Francoisa Dillingera, przystojniaka, estetę, macho, herosa w stylu nastoletniego Jamesa Bonda. Kiedy wciela się w jego skórę, wszystko wydaje mu się łatwiejsze. Kiedy jednak wcieli się za bardzo, to nieźle skomplikuje sobie życie i zadrze z prawem…

Film Miguela Artety ma w sobie luz nieosiągalny dla większości komedii dla nastolatków. I nie jest wulgarny. Michael Cera („Juno”, „Scott Pilgrim kontra świat”) ze swym wyglądem zahukanego aniołka idealnie pasuje do roli Nicka, ale młody aktor pokazał też próbkę swych możliwości tworząc na ekranie zupełnie odmienną postać zbuntowanego Francoisa (jeśli ktoś dobrze się przypatrzy, zauważy też kilka różnic w ich wyglądzie: Nick ma oczy piwne, a Francois błękitne). Kilka scen z jego/ich udziałem powinno rozbawić każdego (na przykład ta, w której bohater pozbywa się kradzionego auta zrzucając je, wzorem kinowych gangsterów, z urwiska – niestety, w dole są koszary policyjne i upadek auta obserwuje tłum stróżów prawa…).

Są w tym filmie obrazki z życia w porozbijanych, porozwodowych amerykańskich rodzinach (dom Nicka), a także scenki z funkcjonowania rodzin "nawiedzonych” religijnie (w takiej z kolei wychowuje się Sheeni; nie wiadomo, która opcja lepsza…). Ale przede wszystkim to zabawna, profesjonalnie nakręcona historia poświęceń w imię pierwszej prawdziwej miłości.

Beata Cielecka

"Grzeczny i grzeszny"

WRÓĆ DO PROGRAMU TV