"Mulholland Drive". Świat, w którym nic nie jest oczywiste [RECENZJA]

Rita ulega wypadkowi samochodowemu. Po odzyskaniu przytomności zabiera leżącą obok wypchaną torbę i znajduje schronienie w luksusowym apartamencie. Wkrótce wprowadza się do niego druga dziewczyna, początkująca aktorka Betty. Dziewczyny zaprzyjaźniają się, odkrywają też, że wspomniana torba pełna jest pieniędzy! Na własną rękę próbują odkryć, co się stało przed i w czasie wypadku. Ich losy wkrótce połączą się z losem Adama, młodego reżysera, którego pierwszy film sponsoruje mafia kierowana przez tajemniczego karła.

Początkowo „Mulholland Drive” miał być serialem, czymś na kształt nowego „Miasteczka Twin Peaks”. Pilot projektu Davida Lyncha nie zyskał jednak uznania producentów. Reżyser postanowił więc na podstawie tego scenariusza nakręcić pełnometrażowy obraz. Powstało dzieło dziwne, które każdy może interpretować inaczej, o typowo lynchowskim klimacie (nie dorównujące jednak chyba maestrii wspomnianego serialu). Postacie część przygód przeżywają we śnie, sen miesza się z rzeczywistością, bohaterki mają dwie różne tożsamości, czego zresztą twórcy nie ukrywają: film zaczyna się najazdem na łóżko i poduszkę, a postacie wygłaszają znamienne, pomagające nieco w interpretacji zdarzeń kwestie typu „Pora wstać” (Kowboj) czy „Wszystko jest iluzją” (aktor w teatrze). Oglądania nie ułatwia zaburzona chronologia wydarzeń, to ten rodzaj filmu, który należy zobaczyć kilka razy, by właściwie poukładać sobie bieg zdarzeń, zrozumieć kto naprawdę jest kim i jakie ma motywy działania. Pierwszy seans może wydać się tajemniczą, bardzo oniryczną podróżą przez świat zaludniony groteskowymi i dziwacznymi bohaterami (co też może mieć swój urok).

David Lynch za „Mulholland Drive” nominowany był do Oscara za najlepszą reżyserię, film zdobył również aż 4 nominacje do Złotych Globów (reżyseria, scenariusz, muzyka, najlepszy film dramatyczny).

Beata Cielecka

"Mulholland Drive" w tv

WRÓĆ DO PROGRAMU TV