NASZA OCENA: 8/10
Max Cady ostatnie 14 lat spędził w więzieniu za gwałt. Mężczyzna uważa, nie do końca bezpodstawnie, że odsiadka jest wynikiem błędu popełnionego przez jego obrońcę. Po wyjściu na wolność Max postanawia odnaleźć swego byłego adwokata, Sama Bowdena, a także jego najbliższych i dokonać zemsty. Sam szybko zorientuje się, że jedyną jego nadzieją na ocalenie siebie, żony i dorastającej córki będzie przyjęcie wyzwania, szanse nie są jednak wyrównane: z jednej strony silny psychopata, z drugiej zwykły ojciec rodziny…
Film Martina Scorsese jest remake’em obrazu pod tym samym tytułem z roku 1962 (w oryginale zagrały nie byle jakie gwiazdy – Gregory Peck i Robert Mitchum). Remake’em równie udanym, a może nawet lepszym. A z pewnością bardziej docenionym przez krytyków – wśród nominacji znalazły się po dwie do Oscarów, BAFTA i Złotych Globów; dzieło z 1962 roku pominięto przy ogłaszaniu jakichkolwiek nominacji. W zasadzie trudno szukać w obrazie Scorsese słabych punktów (oczywiście, znalazło się kilka scen typu „zabili go i uciekł”, ale w porównaniu z innymi hollywoodzkimi produkcjami jest naprawdę realistycznie). Scenariusz, przedstawiający dramatyczną walkę o życie najbliższych, jest bardzo dobry, od strony technicznej wszystko zagrało na najwyższym poziomie (zwłaszcza klimatyczne zdjęcia i drażniąca, w pozytywnym tego słowa znaczeniu, uszy muzyka), film trzyma w napięciu do ostatniej dosłownie minuty. Nick Nolte i Jessica Lange (Sam i jego żona) grają pewnie i wiarygodnie, a Juliette Lewis (ich córka) pokazała ogromną skalę swego talentu (jedna ze wspomnianych nominacji do Oscara powędrowała na jej konto). Osobny rozdział to Robert De Niro (to druga z oscarowych nominacji), jego wytatuowany, umięśniony, kopcący jak smok i cytujący Biblię Max to jeden z najbarwniejszych psychopatów w historii kina. Z jednej strony fascynujący widza, z drugiej przyprawiający o autentyczne ciarki na plecach. Chociażby dla niego samego ten film wart jest zobaczenia!
Kultura i rozrywka
Beata Cielecka
