"Siostry". Babcia lekiem na całe zło [RECENZJA]

Maggie i Rose po tragicznej śmierci matki wychowywał ojciec i jego nowa wybranka. Dziewczynki wyrosły na dwie zupełnie różne osoby – starsza Rose zawsze była stateczna, uporządkowana, została wziętą prawniczką, trzpiotowata Maggie nigdy nie ułożyła sobie życia, ani zawodowego, ani osobistego, pozostając wolnym duchem. Pewnego dnia Rose przyłapała Maggie w łóżku… ze swym chłopakiem! I to był koniec ich wzajemnych relacji. Do momentu, kiedy Maggie odkryła, że ich babcia wciąż żyje i mieszka na Florydzie. Starsza pani postanawia zaopiekować się wnuczką, w sekrecie przed nią kontaktuje się również z Rose...

Ekranizacja powieści Jennifer Weiner jest komedią romantyczną, ale w ambitniejszym wydaniu – można by rzec, że to raczej komediodramat romantyczny. Początek filmu zmierza drogą utartą przez błahe komedyjki o sercowych rozterkach, ale później coraz bardziej zbliża się do granicy z napisem „dramat o dorastaniu”. Nie o tym młodzieńczym, ale tym życiowym (bohaterki są dobrze po 30.) – o odkrywaniu siebie i życiowej drogi, o dokonywaniu ważnych/najważniejszych wyborów. Pod czułą opieką babci Elle (grająca ją Shirley MacLaine nominowana było do Złotego Globu za rolę drugoplanową) zarówno Maggie, jak i coraz bardziej pogubiona w życiu Rose dowiedzą się, jaka była ich matka, co z niej mają w sobie, co tak naprawdę daje w życiu szczęście. A babcia odkryje uroki bycia babcią, mentorką i… nauczy się czegoś nowego o młodszym pokoleniu.

Może to i banalne, ale w „Siostrach” tematy te rozbrzmiewają dość czysto i obraz Curtisa Hansona ogląda się z dużą przyjemnością. Także ze względu na niezłą grę odtwórczyń tytułowych ról, Cameron Diaz (oczywiście zagrała szaloną Maggie) i Toni Collette (stateczna pracoholiczka Rose; co ciekawe, choć w filmie Collette gra starszą z sióstr, jest nieco młodsza od Diaz!). Sympatyczne, może niezbyt oryginalne, ale sprawnie zrobione kino.

Beata Cielecka

"Siostry"

WRÓĆ DO PROGRAMU TV