True Detective to serial, który jest mroczną podróżą na pograniczu świadomości i snu. Śledząc losy dwóch detektywów w mistrzowskiej obsadzie - Harrelson i McConaughey, widz zostaje wciągnięty w duszną i nie łatwą grę. Sprawa psychopaty z Luizjany powoduje, że życie bohaterów kształtuje się w oparciu o śledztwo. Ich prywatność zostaje zakłócona, wręcz zniszczona przez toczącą się sprawę. Wątek obyczajowy i dramatyczny staje się kontekstem i uzupełnieniem kryminalnego sedna.
Serial przywołuje na myśl najlepsze filmy z gatunku, reżyser swobodnie manewruje obrazem, a intryga z każdym odcinkiem się pogłębia. Nic nie dzieje się przypadkiem i nic nie dzieje się szybko. Odbiorca nie zobaczy tu jak działa policja, jakich sztuczek używa i jak korzysta z magii techniki. Tutaj widz stoi za plecami dwóch różnych mężczyzn, którzy z różnych pobudek i w różnym stylu zmagają się nie tylko ze sobą, ale i z otoczeniem. Są ludźmi i popełniają błędy, a w obliczu makabrycznej zbrodni, która się przed nimi odsłania, próbują znaleźć rozwiązanie. W serialu przeplatają się różne linie czasowe, co sprawia, że jest on poza schematem. Dwóch detektywów mierzy się nie tylko z aktualnym śledztwem, ale również z przebijającą się przeszłością. Przerażające obrazy nie są nachalne, ale są częścią toczącej się fabuły. Nie zaskakują, ale wzmacniają napięcie, które cały czas jest budowane i dawkowane stopniowo.
Świetnie skonstruowane dialogi stanowią bardzo dużą i ważną część serialu. To właśnie w nich kryje się podbudowa filozoficzna i oryginalność całości. Mamy tu do czynienia z bardzo ciekawą i możliwie głęboką jak na serial kreacją bohaterów. Godne pochwały jest szczegółowe pokazanie wątków voo doo, wierzeń i społeczności małych miejscowości U.S.A. Całość stanowi zamkniętą, przerażającą opowieść o okrucieństwie, o bezradności i odwadze. Godny polecenia dla fanów kryminału.
Joanna Pawlik
