"Dziewczyna z portretu". Za zmianę płci drogo się płaci [RECENZJA]

9 kwietnia 2017, 11:08

"Dziewczyna z portretu" (2015)media-press.tv

Gerda i Einar są małżeństwem malarzy z Kopenhagi. Pewnego dnia Einar pozując żonie w stroju kobiecym zdaje sobie sprawę, że tak naprawdę zawsze czuł się i chciał być kobietą! „Dziewczyna z portretu” pokazuje, jak przed stu laty wyglądały problemy z tożsamością.

NASZA OCENA: 7/10

Lata 20. XX wieku, Kopenhaga. Gerda i Einar są małżeństwem. On maluje cieszące się popularnością pejzaże, ona niezbyt cenione portrety. Pewnego dnia Gerda prosi Einara, aby pozował jej w kobiecym przebraniu. W Einarze, który od lat miał skrywane problemy z określeniem swej tożsamości, staje się to przełomem: od tej pory w tajemnicy przed żoną, a potem za jej zgodą, przymierza suknie, maluje się, uczy kobiecych zachowań. W końcu decyduje się na wyjście w kobiecym stroju z Gerdą na miasto, na przyjęcie. O dziwo, mężczyźni flirtują z przedstawiającym się jako Lili Einarem niczego nie podejrzewając! Zaś portrety Lili stają się modne, Gerda zyskuje sławę, wyjeżdżają do Paryża.

Przedstawione w filmie wydarzenia w pewnej mierze oparte są na prawdziwej historii Gerdy Wegener i jej męża Einara, znanego jako Lili Elbe, jednego z pierwszych mężczyzn, którzy poddali się operacji zmiany płci. Ich losy opisał w częściowo fikcyjnej powieści „Dziewczyna z portretu” David Ebershoff, obraz Toma Hoopera jest jej ekranizacją. To film wpisujący się w trend dzieł poświęconych problemom z orientacją, tożsamością, powielający ich błędy (czyli gloryfikujący jednoznacznie odwagę Einara/Lili, pokazujący, jak ciężko kiedyś żyło się takim osobom), ale też w kilku aspektach wykraczający poza schematy podobnych produkcji. Jest bowiem tutaj miejsce na naszkicowanie środowiska kopenhaskiej bohemy, na sportretowanie rozpadu kochającego się małżeństwa (rozpadu w sensie układu mąż-żona, bohaterowie do końca wspierają się i ewidentnie darzą uczuciem), wreszcie na przedstawienie pierwszych terapii i zabiegów dotyczących zmiany płci. „Dziewczyna z portretu” to dzieło wysmakowane plastycznie, wybornie zagrane (Alicia Vikander dostała Oscara dla najlepszej aktorki drugoplanowej, Eddie Redmayne nominację dla najlepszego aktora pierwszoplanowego) i jeśli czegoś mu brakuje, to z pewnością większej odwagi reżysera i bardziej subiektywnego, oceniającego ujęcia przez niego tematu, które zastąpił tu lekki konformizm.

Beata Cielecka