"Hesher". Idealny antyspołeczny buntownik [RECENZJA]

Matka T.J. zginęła w wypadku samochodowym. 13-letni chłopak przeprowadza się z ojcem do domu schorowanej matki. Kolejne dwa miesiące to prawdziwa stagnacja w ich życiu – ojciec pogrążony jest w depresji, syn bezskutecznie próbuje nawiązać z nim kontakt. W końcu rodzica zastępuje mu w pewien sposób mieszkający w vanie zarośnięty i zaniedbany Hesher, dwudziestoparoletni antyspołeczny buntownik, który wydaje się nie mieć dla nikogo żadnego cieplejszego uczucia… Relacja z Hesherem okaże się dla T.J. bardzo ryzykowną znajomością…

„Hesher” to mroczny dramat, studium samotności (a może raczej osamotnienia), ulegania wpływom, a przy okazji dość specyficzna opowieść o szkole życia. Trudno się bowiem oprzeć wrażeniu, że zarośnięty, kiepsko wytatuowany, palący jak smok, nieprzebierający w słowach i ordynarny tytułowy bohater staje się jedynym prawdziwym mentorem T.J., w dużym stopniu zastępując mu ojca (postać nawiasem mówiąc, poza ostatnimi scenami, na przemian irytującą i obojętną, a egoistyczną chyba w równej mierze co Hesher – nie potrafi, a raczej nie chce chłopcu dać niczego od siebie, nie próbuje go nawet zrozumieć). Tylko czy obcując z kimś, kto ma w pogardzie cały świat można nauczyć się ten świat kochać? O filmie zrobiło się głośno za sprawą brawurowego występu odtwórcy tytułowej roli, Josepha Gordona-Levitta, który swą niezwykłą, bardzo wielowymiarową postać wzorował na Cliffie Burtonie, tragicznie zmarłym basiście Metalliki (zginął w wypadku autokaru, przygnieciony przez pojazd). Metallica zresztą dominuje, obok Motorhead, na ścieżce dźwiękowej filmu. Na ekranie natomiast zobaczymy jeszcze Natalie Portman, która wcieliła się w pierwszą dorosłą miłość T.J., Nicole. Reżyser filmu „Hesher”, Spencer Susser, był nominowany do Grand Jury Prize na festiwalu w Sundance (film pozostał jednak póki co jego jedynym długim metrażem w karierze…).

Beata Cielecka

"Hesher" w tv

WRÓĆ DO PROGRAMU TV!