"KOBIETY MAFII 2" - RECENZJA
O Patryku Vedze powiedziano już wiele. Jego - szalenie nierówny - filmowy dorobek ostatnich lat zawsze budzi emocje. Krytycy załamują ręce, widzowie z różnych grup społecznych tłumnie odwiedzają sale kinowe, a Patryk chudnie w oczach, kupuje kolejne markowe ciuchy i snuje coraz ambitniejsze filmowe plany. A ambicji mu odmówić nie można, bo który polski reżyser nakręciłby w Kolumbii, z lokalną ekipą, pełne rozmachu sceny akcji? No właśnie, a Vega to zrobił i zamierza zrobić jeszcze więcej. Wyobrażam sobie, że część polskiej branży filmowej to bardzo boli.
Po fatalnych i tanich "Plagach Breslau" Patryk Vega powraca na właściwe tory. Akcja "Kobiet mafii 2" rozpoczyna się praktycznie w momencie zakończenia jedynki, ale szybko zostają wprowadzone nowe wątki. O ile pierwsza część miała problem ze zdecydowaniem się, kto jest główną bohaterką tej opowieści, tak tutaj od początku wiadomo, że rządzi Niania (Agnieszka Dygant), której marzy się kokainowy deal z Kolumbijczykami. Tak się kończy, gdy Netflix i "Narcos" wjadą za mocno. Niestety, nic nie idzie po myśli Niani, a tonę towaru zgarnia polska policja. Jak wiemy z dawnego kawałka Pei - 997, ten numer to kłopoty, nie inaczej będzie tym razem.
Patryk Vega stawia na rozmach. Kolumbia, Maroko, Niemcy - kamera polskiego filmowca często wyjeżdża za granicę, a jak trzeba z granatnika wysadzić łódkę, to się po prostu robi. Jednocześnie Vega, co dla niego przecież typowe, wciąż mnoży wątki, z jednej strony opowiada o handlu koksem, aby za chwilę zacząć ocieplać wizerunek Państwa Islamskiego romantyczną wizją bojownika o raj i miłość, żeby przeskoczyć do handlu narządami, gdzie nerki, wątroby i siatkówki mogą naprawdę mocno powiększyć stan konta.
O dziwo - to wszystko trzyma się kupy. Tym razem nie miałem wrażenia, że oglądam serial okrojony do formatu filmowego, lecz sprawną opowieść o stykających się światach gangsterki, biznesu i polityki. Oczywiście, wszystko odpowiednio podkręcone, ale c'mon dzieciaki, to Patryk Vega i jego filmowa piaskownica.
Na ekranie wciąż szarżuje Katarzyna Warnke, która jest doskonała. To jej przygody są głównym źródłem komizmu, a do tego mam wrażenie, że w trzeciej części jej bohaterka dopiero się odpali. Odkryciem "Kobiet mafii 2" są Piotr Adamczyk i Aleksandra Grabowska. Pierwszy sprawdza się jako łysy i wytatuowany gangus, porzucając swój ciepły wizerunek rodem z komedii romantycznych, a filmowa Stella okazała się prawdziwą petardą, pożerając wszystkich, którzy pojawili się obok niej na ekranie, z nijakim raperem Bonsonem na czele.
Najbardziej wzrok przyciągała sekwencja kolumbijska. Doskonale się na to patrzyło, a Angie Cepeda i Enrigue Arce udowodnili prawdziwą klasę aktorską. Jak widać, zagraniczne projekty Patryka Vegi nie muszą być skazane na porażkę. Najgorzej niestety wypadają amory Aleksandry Popławskiej z ISIS; to wątek zrobiony na siłę i chociaż pod koniec teoretycznie ma jakieś uzasadnienie, to i tak męczy oraz nudzi.
"Kobiety mafii 2" to kawał rozrywki. Oglądając tę krwawą symfonię, gdzie Agnieszka Dygant szczerze się śmieje przewiercając kolana, bawiłem się znakomicie. Guilty pleasure? Być może, ale szczerze poproszę więcej takiej niezobowiązującej rozrywki z rozmachem. Trochę straszne, bardziej śmieszne, i o to chodzi. Nie wiem, czy polskie kino potrzebuje "Kobiet mafii", ale z pewnością potrzebuje takiego freaka jak Patryk Vega, który nadaje naszej kinematografii kolorytu. Już teraz czekam na ostatnią część trylogii.
Ocena: 6/10
Krzysztof Połaski
