"Lęk pierwotny". Jak przypłynie, to nas zje… [RECENZJA]

NASZA OCENA: 6/10

Gwiazda telewizyjnego reportażu Tim Manfrey i jego zaufany operator Steven Johnson wyjeżdżają do Burundi w Afryce, by nakręcić materiał o grasującym rzekomo gigantycznym krokodylu, który zaatakował misję ONZ zajmującą się identyfikowaniem ciał ofiar wojny domowej. Towarzyszy im zoolog i młoda dziennikarka Aviva. Burundi nie jest zbyt gościnnym miejscem – co rusz wybuchają walki plemienne, a miejscowe watażki i ich uzbrojone oddziały są prawdziwymi panami życia i śmierci.

Gustave uważany jest za najbardziej skutecznego seryjnego zabójcę w historii. Ma na koncie podobno grubo ponad 300 ofiar. Jego zdjęcia można bez problemu znaleźć w Internecie, a także w magazynach National Geographic, nakręcono o nim kilka dokumentów. Gustave to 6-metrowy krokodyl, ważący ponad tonę, ostatni raz widziany w 2008 roku (być może jednak wciąż żyje). Obszar jego zbrodniczej działalności to brzegi rzeki Ruzizi w Burundi, przy jej ujściu do Jeziora Tanganika, gdzie jest żyjącą (przynajmniej wśród miejscowych) legendą, wręcz mityczną bestią, którą darzy się szacunkiem (twierdzą, że poluje na ludzi dla zabawy, zabija, lecz nigdy nie pożera ciał). „Lęk pierwotny” zainspirowany był właśnie wyczynami Gustave’a. To także obraz współczesnej Afryki, kontynentu ogarniętego szałem wojen domowych, spętanego przez korupcję, rządzonego przez chciwych kacyków. Te polityczne wstawki (choć niekiedy niepotrzebnie dominują fabułę) ratują film i podciągają go o klasę wyżej w stosunku do chociażby podobnej w tematyce „Anakondy”.

Sama bowiem opowieść o ludojadzie nie wyróżnia się spośród podobnych produkcji: podrasowana komputerowo bestia, naiwne ofiary, kilka scenek rodem z gore. Nie jest też to jednak zupełne amatorstwo i są sekwencje, które rzeczywiście podniosą poziom adrenaliny… Plusem są również interesujące – i piękne – afrykańskie plenery: film w całości nakręcono w RPA (i pewnego dnia, a raczej nocy, coś rzeczywiście, tak jak w filmie, zjadło ekipie kozę grającą przynętę na gada).

Beata Cielecka