"Odrobina chaosu". Film o miłości w cieniu Wersalu, który obiecuje więcej niż daje [RECENZJA]

Francja, czasy Ludwika XIV. Sabine De Barra, młoda, przedwcześnie owdowiała kobieta, jedyną radość znajduje w pielęgnowaniu roślin. Dzięki swojej ogrodniczej pasji zarabia na utrzymanie, toteż bez wahania przyjmuje propozycję pracy przy tworzeniu ogrodów wersalskich, do której wynajmuje ją nadworny ogrodnik króla André Le Notre. Skromna i pracowita, nienawykła do dworskich intryg, Sabine, staje się celem dworskich spisków, tym bardziej, że wkrótce zażyłość tych dwojga przemienia się w gorący romans.

„Odrobina chaosu” coś mi przypominało. Klimatem scen, doborem zdjęć, dystansem do bohaterów a wreszcie intensywnością muzyki, która w końcu pozwoliła na skojarzenie z filmami Wong Kar-Waia!

Alan Rickman potraktował bohaterów trochę jak z obcej kultury. I nam widzom narzucił ten dystans. Oglądamy więc rodzącą się miłość i namiętność, ale niczego takiego w filmie nie czujemy. Trzymamy się na odległość, bo w tym co widzimy nie ma pasji, emocje są wyciszone, narracja chłodna, rozmowy pozbawione ciepła i głębi. Ten pozorny brak pasji w tym co oglądamy to wina sposobu filmowania. Operator rzadko używa zbliżeń, ludzie są mocno marionetkowi, widziani z odległości. Sceny są urwane jak zdania – niemal w połowie, jakby niedopowiedziane. Miałam poczucie, że montaż jest po prostu kiepski, ale być może taki był zamysł artystyczny potwierdzający niedopowiedzenie pewnych emocji w filmie. Generalnie film to dziwny, obiecuje więcej niż daje... Lub niż byśmy mogli się spodziewać… Dobra kreacja Kate Winslett i Alana Rickmana to już oczywistości, ale partneruje im niezły Matthias Schoenaerts w roli André Le Notre.

Beata Cielecka

"Odrobina chaosu" w tv

WRÓĆ DO PROGRAMU TV!