"Prawie jak gladiator". Zostać gladiatorem i zdobyć miłość [RECEZNJA]

NASZA OCENA: 6/10

O włoskiej produkcji można by powiedzieć, że to taki „Gladiator Kid”. Co prawda główny bohater jest nieco starszy od bohatera „Karate Kida”, ale reszta się zgadza – na plan pierwszy wysuwa się trening fajtłapy, w tle rozkwita miłość.

Akcja rozgrywa się oczywiście w starożytnym Rzymie. Zaczyna zaś się w dniu bardzo tragicznym – wybuch wulkanu niszczy Pompeje. Mały Tymon, którego matka ginie w czasie katastrofy, zostaje uratowany przez generała Katona, właściciela słynnej szkoły gladiatorów. Chłopak dorasta z prawdziwymi wojownikami, ale do walk nie ma serca. Rośnie mu za to niemały brzuch… Rośnie też miłość do córki swego wybawcy, Lucyli. Mijają lata, Lucyla wraca do dłuższej nieobecności do domu, Tymon – teraz już dość opasły niezgraba – postanawia zdobyć jej serce. Ale konkurenta ma nie lada – jest nim ówczesny celebryta Kasjusz, chłop na schwał, gladiator co się zowie. Pierwsze ich starcie, dzięki oszustwu, a konkretnie dopingowi, wygrywa Tymon, ale oszustwo wychodzi na jaw (testy antydopingowe, prawdziwa zmora nieuczciwych sportowców jak widać i w starożytnym Rzymie…). Pozostaje mu opuścić miasto. Szczęście się do niego uśmiecha: w leśnej głuszy znajduje seksowną wojowniczkę, która zacznie go szkolić na mistrza walk.

Dzięki naprawdę dobrym polskim dialogom film daje się obejrzeć, ale to w zasadzie jego jedyny atut… No, może jeszcze zwierzaki, z którymi przyjdzie się potykać Tymonowi w czasie treningów, potrafią wywołać uśmiech na twarzy. Jest zbyt przewidywalnie, zbyt schematycznie, widać zapożyczenia z różnych znanych obrazów, ale wykorzystano je raczej ciężką ręką. Brakuje polotu i ikry. Technicznie też jest różnie – wstawki 3D po prostu niezbyt się Włochom udały. Wyszło przeciętnie.

Beata Cielecka