"Żmijowisko" odcinek 1 - premiera w niedzielę, 3 listopada, o godzinie 21:30 na CANAL+
"ŻMIJOWISKO" - RECENZJA
Witamy w "Żmijowisku"! Niezwykle urokliwe letnisko na Mazurach nie przyniesie szczęścia głównym bohaterom, a zjazd paczki 30-letnich przyjaciół skończy się tragedią - zaginie 15-letnia Ada (Hanna Koczewska), córka Arka (Paweł Domagała) i Kamili (Agnieszka Żulewska). Ale po kolei...
Akcja "Żmijowiska" rozgrywa się na trzech płaszczyznach czasowych, które widzowie powinni rozróżnić ze względu na inne filtry oraz kolorystykę zastosowaną na ekranie. Nie zamierzam wam streszczać fabuły "Żmijowiska", bo jeżeli czytaliście powieść, to doskonale wiecie, czego się spodziewać (Wojciech Chmielarz zapewnia, że jest to w jak największym stopniu wierna adaptacja), a jeżeli nie, to po co psuć niespodziankę? Tym bardziej, że naprawdę nie można narzekać na nudę. Sam pomysł spotkania paczki przyjaciół po latach, chociaż na pierwszy rzut oka wydaje się mocno wyeksploatowanym motywem, jest silnym napędem dla całej historii; ktoś kogoś nie lubi, ktoś do kogoś wciąż coś czuje, ktoś jest zazdrosny, dawno zawieszone konflikty będą miały szansę eksplodować ze zdwojoną siłą. Oj, będzie się działo.
Równie ciekawie patrzy się późniejsze wydarzenia, gdy załamany Arek powraca do tytułowego Żmijowiska, aby znaleźć nowe tropy w sprawie swojej zaginionej córki, lecz na miejscu nikt nie wita go chlebem i solą. Witają go wyzwiskami i pięściami. Czemu jest tak bardzo niemile widziany? Co ma na sumieniu? Tego nie dowiemy się z pierwszych dwóch epizodów, ale to w zupełności wystarcza, aby zainteresować się fabułą i być ciekawym jej rozwinięcia.
"Żmijowisko" przede wszystkim ma świetnie napisanych bohaterów. Paweł Domagała jako Arek jest wiarygodny i zwyczajnie wierzę w jego postać. Swoją drogą Domagała tą rolą udowadnia, że potrafi grać i ci, którzy zaszufladkowali go jako rzucającego głupie dowcipy błazna, wyrządzili aktorowi ogromną krzywdę. Przecież praktycznie każda jego kolejna rola, począwszy od pierwszych "Wkręconych" Piotra Wereśniaka, wyglądała identycznie i opierała się na tych samych patentach. Przeciwieństwem serialowego Arka jest Robert, cwaniaczek i człowiek sukcesu w jednej osobie, w którego brawurowo wciela się Piotr Stramowski. Nie powiem, w początkowych odcinkach Stramowskiego jest jak na lekarstwo, ale "robi robotę", a pewna bluza ma szansę stać się kultowa...
Wyróżnić należy też aktorską młodzież, bo to na ich barkach spoczęło wierne odwzorowanie współczesnych młodych ludzi. I ta sztuka raczej się udała, bo trudno wyczuć fałsz zarówno w skonfliktowanym z ojcem oraz wycofanym z życia z rówieśnikami, Damianie (Stanisław Cywka), jak i szalonej, wręcz psychopatycznej i zapewne skrywającej interesującą historię, Sabinie (Kamila Urzędowska).
Właściwie do końca nie wiemy, co drzemie w każdym z bohaterów. Chociaż na pierwszy rzut oka mogą sprawiać pewne wrażenie, tak finalnie może się okazać, że czegoś nie dostrzegaliśmy. I to jest największy skarb "Żmijowiska" - niedopowiedzenia, nie do końca określone postacie, które skrywają drugie oraz trzecie dno, aby później głośno zaśmiać się widzowi w twarz. Kupuję to. Wchodzę w tę grę.
Widać, że Łukasz Palkowski czuł się w tej opowieści jak ryba w wodzie. Właściwie nic dziwnego, bo przecież dużo tutaj punktów wspólnych z "Belfrem". "Żmijowisko" zapowiada się na ciężkie widowisko, ale na szczęście znajduje się także miejsce na humor, co pozwala rozładować napięcie i trochę ostudzić emocje.
"Żmijowisko" może okazać się nowym hitem CANAL+. To serial z papierami na przebój; historia wciąga, bohaterowie są ciekawi, a całość ogląda się z wypiekami na twarzy i czeka na więcej. Jestem po seansie dwóch pierwszych odcinków i już nie mogę doczekać się kolejnych epizodów. Chcę wiedzieć, jak to wszystko się skończy. Kupuję kwaterę na "Żmijowisku" na najbliższe tygodnie. Obym przeżył.
Ocena: 7/10
