"Malena". Boskie kształty, które pozostają w pamięci niezależnie od płci i orientacji [RECENZJA]

24 czerwca 2016, 17:02

"Malena" z kamerą pieszczącą ciało aktorki to film buchający seksualnością, naładowany erotyzmem niczym powietrze przez burzą, jeden z tych unikatowych i jedynych w swoim rodzaju filmowych delicji, roztaczających aurę filmowej zmysłowości.

NASZA OCENA: 9/10

Sycylijskie miasteczko w czasie wojny. Mąż najpiękniejszej kobiety w miasteczku Maleny, Nino, idzie na wojnę. Pozbawiona opieki kobieta staje się przedmiotem pożądania mężczyzn i nienawiści miejscowych kobiet, ale i fascynacji 13-letniego Renato Amoroso, który darzy kobietę pierwszym, młodzieńczym uczuciem i śledzi jej każdy krok. Wkrótce staje się świadkiem upadku Maleny; gdy jej mąż ginie, kobieta utraciwszy środki do życia staje się prostytutką, która zarabia na życie sprzedając wdzięki bogatym zarówno sycylijczykom jak stacjonującym w miasteczku Niemcom.

Spalone słońcem, rozgrzane sycylijskie miasteczko staje się areną niezwykłej, wielowątkowej opowieści. Po pierwsze o kobiecie zaocznie skazanej na banicję, ponieważ jest odmieńcem, śmie wyróżniać się ze stada – jest zmysłowa, posągowo piękna, emanuje seksapilem inaczej niż jej rówieśnice – sycylijskie kobiety okutane w chusty, z ciałami zepsutymi ciążami, pospolite i zazdrosne. Drugi, ważnym motywem filmu jest niezwykle subtelnie zarysowane uczucie jakim darzy Malenę jej młodociany wielbiciel – co tu dużo mówić – voyerysta, nie mogący przeżyć ani jednego dnia, by nie towarzyszyć jej chociaż przez moment. Stając się jej cieniem Renato jako jedyny, może wejść w jej świat, do którego dumna kobieta nikogo nie wpuszcza. To on nurzając się w jej erotyzmie jest równocześnie obserwatorem tego jak samotnym jest człowiekiem. To jedyna przychylna Malenie osoba, która widzi jak wielką cenę kobieta płaci za niezależność. Wątek młodzieńczej fascynacji kobietą Renata i jego kolegów wnosi do filmu sporo humoru. W chłopcach buzują hormony więc każde przejście Maleny przed ich oczami powoduje niekontrolowany wzrost hmmm poziomu hormonów w ich organizmach.

Film Giuseppe Tornatore, nominowany do nagrody Złotego Niedźwiedzia na Festiwalu Filmowym w Berlinie z piękna, nastrojową muzyką nominowanego do Oscara Ennia Morricone, i genialnymi zdjęciami operatora Lajosa Koltaia (również nominowany do Oscara) to obok „Cinema Paradiso” tegoż reżysera najlepszy jego obraz.

Beata Cielecka