"Worek kości", czyli pisarz i duchy [RECENZJA]

NASZA OCENA: 6/10

Mike jest pisarzem, autorem mrożących krew w żyłach powieści, ma też piękną żonę, Jo. Niestety, nie może mieć dzieci… Kiedy Jo zginie potrącona przez autobus, Mike odkryje, że żona była w ciąży, najprawdopodobniej więc miała romans… Załamany jej śmiercią i podejrzeniami o niewierność Mike nie potrafi skupić się na pracy, kolejne cztery lata cierpi na niemoc twórczą. W końcu wyjeżdża do domku nad jeziorem, gdzie spędził przed laty najlepsze chwile z Jo. Tam jednak nie odzyska spokoju, pozna bowiem piękną Mattie, która walczy o to, by jej teść nie odebrał jej córki, poza tym nawiedzą go duchy jego żony i bluesowej piosenkarki Sary Tidwell.

Dwuczęściowy miniserial, będący ekranizacją powieści Stephena Kinga (film czasem wyświetlany też jest jako jednoczęściowa trzygodzinna produkcja). W tej telewizyjnej produkcji akcja rozgrywa się w zasadzie na trzech planach: Mike próbuje odkryć sekrety tragicznie zmarłej żony, angażuje się emocjonalnie w walkę Mattie pragnącej zatrzymać przy sobie 6-letnią córkę, wreszcie stara się zrozumieć, czego chce od niego popularna w latach 30. XX wieku zmarła piosenkarka Sara. Wątki te łączą się i przeplatają, układając się w dość spójną opowieść o walce dobra ze złem (rozgrywającej się w dużej mierze w duszy głównego bohatera, granego przez Pierce’a Brosnana), a także o konieczności załatwienia wszystkich ziemskich spraw przez istoty z zaświatów. Pierwsza część filmu nie grzeszy tempem, jest nieco rozwlekła, natomiast w miarę rozwoju akcji „Worek kości” wciąga coraz bardziej. Z pewnością należy pochwalić stronę wizualną, piękne, klimatyczne zdjęcia i mroczne plenery. Z drugiej strony zarzucano reżyserowi Mickowi Garrisowi (horrorowy wyjadacz, specjalizujący się w ekranizacji Kinga, na koncie między innymi „Lunatycy”, miniserial „Bastion” czy „Lśnienie” z 1997 roku) efekciarstwo i okrojenie kilku ważnych wątków, jak wiadomo wszystkich fanów powieści trudno jest zadowolić…

Beata Cielecka